döggva

(-að or -ða), v.

1) to bedew (döggvir hann jörðina af méldropum sínum);

2) to irrigate, water.

* * *

að or ð, to bedew; pres. döggvar, Stj. 73, 397; hon döggvaði, fætr Drottins, 655 xxxi. 2; á morni hverjum döggvir hann jörðina af méldropum sínum, Edda 7; döggðu andlit sin í tárum, 623. 58; d. hjörtu manna, Skálda 210, Hom. 45.